Nitrojen: Nitrojen, tütün bitkisinin ve özellikle yapraklarının, genel beslenmesinde ve gelişimindeki başlıca faktörlerden biri. Yaprağın, klorofil, protein ve nikotin değerleri regule eden ve dengeleyen element. Sağlılı bir yaprağın yaklaşık %2-5 arası bir Nitrojen değerine sahip olması gerekiyor. %1.5'ğun altındaki değerler, sağlıksız anlamına geliyor. Toprakta yeterli nitrojeni bulamayan bitkinin yaprakları, açık yeşil renginde olur, yaprak sayısı azdır ve güdük kalmıştır. Bununla beraber, geç çiçek verecek olan bitkinin, alt yaprakları erken sararma ile dökülme yaşayabilir. Ana besinden yoksun olan tütün yaprağı da, tüttürüldüğünde tamamen lezzetsizdir. Tabii bununla beraber, biz insanlarda, fazla yiyip obez olmak nasıl zararlıysa, Nitrojenin de fazlası, bitkiye yarar değil, zarar oluyor. Arpası fazla gelen misali, nitrojeni fazla gelen bitkinin, yaprakları fazlasıyla koyu bir renk alır ve büyür. Böyle bitkilerin yapraklarından sarılan puroların ise, yanma probleminin yanında, tüttürürken acı ve agresif bir tadı vardır. Anlayacağımız, nitrojen de olsa, herşey tadında güzel. 

 

Fosfor: Fosfor, tütün için, nitrojen gibi, oldukça önemli bir element. Topraktan alabileceğinden, fazlası verilen fosforun, fotosentezi hızlandırarak, olgunlaşmayı hızlandırıcı ve karbonhidrat değerlerini arttırıcı etkisi vardır. Bitki tarafında emilimi sıcaklık orantılıdır. En ideal koşulları, 14-21 derece arası ve 5.0-6.0 Ph değerlerindeki toprak sağlar. Fosfor maalesef, toprakta bitkinin gelişimi için yeterli miktarlarda her zaman bulunmaz, bu sebeple fosfor yüklemesi, bitkiye ya fidanlar toprağa ekilmeden yada ekildikten hemen sonra yapılır. Fosfor eksikliği, koyu renkli ve yatay büyüyen yapraklar ile anlaşılabilir. Fosforun, tüttürme esnasındaki eksikliği ise, koyu renkli külden kendini ele verir.

 

Potasyum: Bitkide %10 gibi yüksek değerlerde bulunması normal olan bu elementin bitki tarafından emilimi oldukça fazladır. %3'ün altı değerler sağlıksız olarak değerlendirilir. Potasyum, tütünün rengini, aromasını ve tüttürme esnasında yanma kalitesine doğrudan etki eder. Ayrıca külün de başlıca yapı taşlarındandır. Potasyum, klor gibi yaprağın kalitesini bozabilecek diğer elementleri dengeler ve bastırır. Bunun yanında, bitkiyi hastalık ve salgınlara karşı koruma özelliği vardır. Bir nevi, bağışıklık sistemini güçlü tutmasını sağlar. Potasyum eksikliği, yine fazla koyu renk yapraktan anlaşılabilmektedir. Eksikliği ayrıca, yaprağın uç kısımlarında başlayan ve orta damara doğru yayılan sarı noktalara ve yaprağın kuruyarak düşmesine sebebiyet verir. 

 

Kalsiyum: Potasyumla beraber, külün başlıca elementidir. Eksikliği, yaprakların büzüşmesine ve zararlılar tarafından yenmiş görüntüsü almasına yol açar. Yine Nitrojende olduğu gibi, fazlası yarardan çok zarar getirerek, samansı, dalgalı ve solgun bir görünüme bürünmelerini sağlar. Yine tütünün olgunlaşmasına ters etkisi vardır ve tüttürme esnasında yanmada problem çıkartır. 

 

Magnezyum: Külün beyaz rengi almasında başlıca rol oynayan elementtir. Çoğu üretici bu yüzden, kaliteli izlenimi verebilmek için, bitkilere, fazlasıyla magnezyum yüklemesi bile yapar. Bu durum, pullu kül yapsından kolaylıkla anlaşılabilmektedir. Küle direkt olarak etki etmesine rağmen, potasyum ve kalsiyumdan, oran olarak oldukça düşük seviyelerde bulunur - %0,4-1,5 aralığında. Eksikliğinde, yapraklar dıştan içe  ve yukarıdakilerden, aşağıdakilere doğru solmaya başlar. 

 

Klor: Yararlarından çok zararlarıyla tanına klor, buna rağmen tütün ve için oldukça önemli bir element. Kuru yaprakta, %0,5 civarında bulunması, yaprağa, kolaylıkla işleme alınabilmesi açısından önemli olan esnekliği sağlar.